ظلم ظالم

همان‌گونه که «ظلم» در مقابل «عدل» است،

«ظالم» نیز نقطة مقابل «عادل» است، بنابراین «ظالم» کسی است

که در ضایع کردن حق، ابایی ندارد و حقوق خدا و مردم و

خودش را رعایت نمی‌کند، و این از شدیدترین منزلگاه‌های تاریکی و

سقوط انسان به اسفل‌السافلین است که در آن‌جا گرفتار سوء عاقبت

و عذاب مقیم می‌شود. آدمی هر اندازه از نور فاصله بگیرد به همان

اندازه به تاریکی نزدیک می‌شود. ظالم نیز آثاری که بر ظلمش

مترتب می‌شود در واقع نتیجة فاصله گرفتن او از عدل و عدالت است و

آیة «هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى»  هشداری است به این‌که ظلم،

انسان را بی نیاز نمی‌کند و هیچ سودی به حال او ندارد و او را

از گرفتاری‌ها نجات نمی‌دهد.