اثر بخشش و گذشت

کشاورزي يک مزرعه ی بزرگ گندم داشت. 

زمين حاصلخيزی که گندم آن زبانزد خاص و عام بود.

هنگام برداشت محصول بود.

شبی از شبها روباهی وارد گندمزار شد و

بخش کوچکی از مزرعه را لگدمال کرد وبه کشاورز، کمی ضرر زد.

فرد، کينه ی روباه را به دل گرفت.

بعد از چند روز روباه را به دام انداخت و
تصميم گرفت از حيوان انتقام بگيرد.

مقداری پوشال را به روغن آغشته کرده، به دم روباه بست و آتش زد.!

روباه شعله ور در مزرعه به اينطرف و آن طرف می دويد و

کشاورز بخت برگشته هم به دنبالش.

در اين تعقيب و گريز، گندمزار به خاکستر تبديل شد!

وقتي برای امور شخصی، کينه به دل گرفته و در پی انتقام هستيم؛
بايد بدانيم آتش اين انتقام، دامن خودمان را هم خواهد گرفت!

چه بهتر که ببخشيم و بگذريم

الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ

عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ

ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﺸﺎﻳﺶ ﻭ ﺗﻨﮓ ﺩﺳﺘﻰ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ،

ﻭ ﺧﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺮﻭ ﻣﻰ ﺑﺮﻧﺪ ، ﻭ ﺍﺯ [ﺧﻄﺎﻫﺎﻯ] ﻣﺮﺩم ﺩﺭ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻧﺪ ؛ ﻭ ﺧﺪﺍ ﻧﻴﻜﻮﻛﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ.
(آل عمران/134)