تابلوی زندگی...

انسان منتظر در انتخابهایش، همیشه به این نکته توجه دارد

که منتظر ظهور است نه منتظر حضور و امام عصر را

حاضر و ناظر بر انتخابهایش میبیند.

 انسان منتظر، یک روایت را همچون تابلویی بر دیوار قلبش نصب کرده است

و در لحظات مختلف زندگی، مدام به آن فکر میکند

و سبک زندگی اش را حول محور این روایت، انتخاب میکند.

 موسی بن سیار گوید: همراه امام رضا به شهر توس رسیدیم.

صدای شیون می آمد... عده ای، جنازه ای را تشییع میکردند.

دیدم امام رضا از اسب پیاده شده و نزدیک جنازه رفتند.

او را بلند کرده و به خود چسبانید. وقتی جنازه را نزدیک قبر بردند،

حضرت خود را به جنازه رساندند. دستشان را به سینه او نهادند

و فرمودند: ای فلان بن فلان، تو را به بهشت بشارت باد. از این به بعد،

دیگر وحشت و ترسی بر تو نیست.

گفتم: این میّت را میشناسید؟ فرمودند:

آیا نمیدانی که اعمال شیعیان ما هر صبح و شام بر ما عرضه میشود؟

پس اگر خطایی در اعمالشان دیدیم، از خدا برایش طلب بخشش میکنیم

، و اگر کار خوبی دیدیم برایش طلب پاداش میکنیم.

(بحارالانوار ج۴۹)

با آسمان مفاخره کردیم تاسحر

او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم...!

السلام علیک یااباصالح المهدی